Dog Happiness Be vzw

2 days ago

Donderdag de 12e, alweer een snikhete dag. We rijden met ons ensemble naar de grote shelter. Ondertussen nemen Peter en Serge de hokken in de Cirkle onder handen. Dit is het gedeelte achter het gebouw waar een aantal honden wonen. De hokken staan a.h.w. rondom in kringvorm opgesteld. Dakjes die wat loskomen worden hersteld en weer gefixeerd. Er worden houten latten aangebracht en op maat verzaagd ter versterking van de huisjes. Ook worden sommige weggezakte blokken terug netjes onder de hokken geplaatst om deze stabiel en min of meer waterpas te zetten. Het doel hiervan is dat de hokjes bij langdurige regen een stuk hoger dan de grond staan i.p.v. in het slijk. Zo blijft de binnenkant ook droger en aangenamer.
Er werd ook een plan uitgedokterd om een stukje terrein af te bakenen voor de schuwere hondjes. Eigenlijk is er hier behoorlijk veel ruimte zodat dit zeker een haalbare kaart is.
Sommige dieren verkiezen namelijk binnen te blijven in het (semi donkere) gebouw, omdat ze zich er veiliger voelen en daar niet 'gestoord' worden door enthousiaste en nieuwsgierige hondencollega's. Door het plaatsen van zo'n afgesloten (voor hen veilige ruimte) kunnen ze op hun eigen tempo en naar eigen believen eens ongestoord buiten komen loeren en van op hun Privé domein wat rondkijken en snuffelen. Met een minimum aan middelen wordt een prachtig idee verwezenlijkt.
Ondertussen wacht Pedja me op om naar de puppyshelter te gaan. Eerst passeren we een apotheek om nog wat waterdichte compresjes/plakkers te halen. Daarna gaan we nog maar eens verf bijhalen. De juiste tint groen vinden we door de staalkaart op mijn armen en verder kiezen we voor zilvergrijs om de hokjes te decoreren. Een fijn penseel om iets te schrijven of te tekenen zit helaas niet in hun assortiment dus wordt het 'creatief pimpen met het smalste schilders exemplaar'.
In de shelter ga ik meteen aan de slag, er wachten nog heel wat dorstige huisjes. Ook nu weer komen hulpvaardige assistenten aandraven. Het valt me altijd weer op en vertedert me hoe lief dieren toch zijn. Ze verwachten eigenlijk niets, hopen hoogstens op een streeltje en wat aandacht. Je aanwezigheid is al heel wat voor hen en maakt hen tevreden. Dat extra snoepje die soms uit de mouw geschud wordt is een extra meevaller.
Ik moet er vaak aan denken hoe tolerant honden eigenlijk ook wel zijn. Wij (met onze huishonden) beslissen zowat alles voor hen: waar ze mogen slapen, welke voeding en wanneer ze die krijgen, waar en hoelang we gaan wandelen, of en hoe veel tijd ze krijgen om te snuffelen en de omgeving te scannen... wij bepalen zoveel en nog zijn ze content.
In de latere namiddag ga ik samen met Solveig, Sasha en Milan met enkele honden wandelen. Het valt eigenlijk héél goed mee. We staan er soms niet bij stil wat dit met een hond doet: voor het eerst aangelijnd worden en een tuigje om krijgen. Maar zoals gezegd : een opsteker. Milan en Sasha weten héél goed waar ze mee bezig zijn, kennen hun honden en zijn absoluut niet aan hun proefstuk toe. De band mét en het wederzijds respect voor hun dieren is prachtig om zien.
Ook de rest van ons team maakt zich weer nuttig en geeft het beste van zichzelf...
s' Avonds gaan we eten met de Zwitserse dames, morgen vertrekken ze alweer huiswaarts. Met dank aan Serge hebben we ons haast een breuk gelachen. Zijn moppenrepertoire is schitterend, zijn manier om deze te vertellen onnavolgbaar. Het leuke aan een gesprek in zo'n gezelschap is dat je altijd wel terug op je poten valt: vind je het woord niet in het Frans of Duits , dan geraak je er wel met het Engels (zelfs voor de clue van een mop). Even heerlijk ontladen doet ons vergeten dat het morgen ook onze laatste volle dag hier is. ... See MoreSee Less

Dog Happiness Be vzw

3 days ago

En we zijn ondertussen woensdag 12 juni. Ochtendrituelen moet je niet overhoophalen, alleen begint de zon hier wel héél vroeg aan haar taak ( maar s' avonds is ze vanaf zeg maar een goeie 21 uur verdwenen). Prima concept voor ochtendmensen, vermoeiend voor nachtbrakers.
De blik van de vele hondjes blijft hangen. Af en toe denk ik aan mijn twee kadetten thuis ( Rajah, een rescue podenco uit Teneriffe en Donna een snoepje uit deze shelter). Zouden ze het beseffen? Ik denk het niet, groot gelijk trouwens: honden leven in het NU. En toch ben ik overtuigd dat de opgevangen honden hier geluk hebben. Ze zitten veilig, hebben een gevuld buikje en worden medisch zo goed mogelijk verzorgd. Maar wat hier zo mooi is: ze hebben vrijheid. Ze worden niet in hokken afzonderlijk opgesloten ( s' avonds gaan ze per groepjes in kennels, de mensen kennen hun dieren en weten wie met wie matcht). Ze kunnen een groot deel van de dag vrij rondlopen, gaan en staan waar ze willen. Ze kiezen met wie ze omgaan en wat ze doen. Mooi toch, hoor ik u denken, absoluut. Maar nu is het zomer en (te) mooi weer. Ze kunnen buiten op droge warme grond luieren. Stelt u zich dit plaatje even voor bij aanhoudende regen, sneeuw of vorst. En toch doen deze mensen hier er alles aan om hun honden de best mogelijke verzorging te geven. Maar het heel grote aantal is niet (voor elke hond) ideaal. Sommigen kunnen moeilijker om met de drukte: denk aan oudjes en rugzakhondjes ten opzichte van het jonge puppy enthousiasme. Deze zonderen zich af. Er zijn ook de angstige dieren. Je zal maar als klein ukje, zonder mama, in een vergeten veld of in een doorweekte doos aan de ingang van de shelter gedropt worden, of erger nog, langs drukke banen. Sommigen zijn op de dool en worden weggejaagd, anderen zijn (plots) niet meer gewenst door hun baasje wegens overbodig (bv te oud). Hier zijn ze welkom en worden ze graag gezien.
U herinnert zich vast filmpjes met dergelijke verhalen. Maar hier worden honden verzorgd, krijgen de hulp die ze nodig hebben en mogen ze hond zijn. Ik denk bv aan Sima, ach lieve Sima (zie eerste foto). Hij had zware medische problemen, en bijgevolg zijn daar de torenhoge kosten mee gemoeid. Maar ze gaven hem die nodige zorgen en behandeling. Heel veel dank ook aan Milan die zich zo over hem ontfermde en hielp revalideren. Hoe ontroerend was het om Sima vrolijk en ok terug te zien. Dan besef je hoeveel elke hond hen hier waard is en hoe goed jullie steun en donaties gebruikt worden.
Recent was er Zumba, de mechelse herder die met een ketting rond de hals gevonden werd door Sasha. Misschien zag u dit filmpje, het werd zelfs op de Dodo gedeeld. Wij ontmoetten Zumba , speelden met haar: het is een prachthond, lief en enthousiast. En wat een vertrouwen.
Tot zover even deze uitweiding, terug naar de orde van de dag. Eigenlijk verloopt deze dag een beetje zoals gisteren. Met dit verschil dat we eerst met ons allen naar de grote shelter gaan en pas daarna naar de puppy shelter. Elk van ons ziet zijn taak en we doen verder met hetgeen we bezig waren.
Weer tovert Milena een hemels buffet voor ons op tafel, tot hoeveel sterren kan je iemand geven? Ik geef haar het fotoboek met de foto's die sommigen van jullie me opstuurden (waarvoor veel dank). Hoe mooi haar zo te zien kijken naar de door haar verwende, graag geziene honden.
s' Avonds begint de vermoeidheid zijn tol te eisen, en dan begin je emotioneel te worden, althans ik toch. Gelukkig heb ik mijn hulplijn, mijn maatje en tevens al 57 jaar mijn nichtje An Dd. Op gelijk welk moment mag ik haar bellen. We waren hier reeds samen en ze weet helemaal waarover ik het heb. Even samen snotteren doet goed en we kunnen er weer tegenaan. ... See MoreSee Less

Dog Happiness Be vzw

4 days ago

Het werk gaat door met een grappige afsluiter van de werkdag 🤭 ... See MoreSee Less